Zoals elk jaar heeft Aafje weer een net over de vijver gespannen vanaf het moment dat de eerste herfstbladeren begonnen te vallen. Door de regen van de afgelopen dagen is het deels in het water gaan hangen. Ik vind het vaak wel een mooi object om even wat abstracte foto’s te maken …
Het waren lokaal een paar witte winterse dagen hier in Fryslân, maar het is alweer voorbij. En dat is maar goed ook, want de plaksneeuw leverde meer gladheid op dan sneeuwpret …
De laatste sneeuwresten verdwijnen nu snel. Alleen het heuveltje achter de vijver is nog goeddeels wit. Het net dat over de vijver is gespannen om bladeren op te vangen werd al snel weer zichtbaar … …
De druppels smeltwater die vanaf de pergola in de vijver vielen, inspireerden me om ter afsluiting van dit kortdurende sneeuwwintertje een stukje hypnotiserende video vast te leggen …
Hebbes! Dat blad krijgt niet meer de kans om naar de bodem van de vijver te zakken. Daar staat tegenover, dat het nu wel goed bekeken kan worden door erop te klikken …
Na een minimumtemperatuur van -0,4°C lag er vanmorgen voor ’t eerst een laagje ijs in het vogelbadje …
Neerkijkend op hun deels vastgevroren soortgenoten lijken de laatste bladeren zich amechtig vast te klampen aan de hazelaar. Sommige bladeren hebben nu nog het geluk dat ze op het net boven de vijver neerdwarrelen …
Ik kijk ernaar uit dat ook de laatste bladeren zijn gevallen en het net weer van de vijver verwijderd kan worden. Laat de winter dan maar komen, er ligt me niet snel teveel ijs …
Al pratend en fotograferend wandelde het weer licht met als gevolg dat we al sneller dan verwacht weer voor het grote, aan de zeezijde met leisteen betegelde huis langs liepen …
Even een momentje van weemoed met het oog op het naderende afscheid …
Een stukje verderop kwamen we langs het net van ‘ons mannetje’ de visser. Als er wat in had gezeten, dan had hij het er aan het begin van de middag grondig uit gehaald …
– wordt vervolgd –
Terwijl aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het tellen van de stemmen nog steeds doorgaat, pak ik de draad van mijn virtuele vakantie maar weer op. Dat kost maar weinig moeite, even naar de onderstaande foto kijken en het ruisen van de zee erbij denken, brengt me al snel weer terug in de sfeer …
Een stukje verderop was een visser bezig om zijn tuig op te ruimen. Ik heb die vissers daar in die week vanuit de verte diverse keren gadegeslagen, volgens mij is het loodzwaar werk om dat grote net over de bodem te schuiven, want dat is wat ze ermee doen …
Talloze sierlijk opgerolde sliertjes zand op het pas drooggevallen strand verraden de aanwezigheid van zeepieren …
En dan richt ik de blik weer op de krijtsteen aan de zuidkant van het dorp …
Op dag drie heb ik eerst eens een kijkje genomen in het atelier van de heer des huizes op de hoogste etage …
Het moet gezegd, hij had een fantastisch plekje uitgezocht met een majestueus uitzicht …
Maar ook het uitzicht vanaf het balkon mocht er even later weer zijn. Bij laag water verscheen er een visserman op het strand. In de diepte vlak voor het huis ging hij aan de slag met een emmer, een netje en een schep …
Gedurende de week werd het rond koffietijd een dagelijks terugkerende bezienswaardigheid. Wat hij precies deed, kon ik niet goed zien, daarvoor was de 3x zoom van mijn toenmalige Powershot G1 niet toereikend …
Afanja's Weblog 