Tagarchief: trappen

Degelijk houtwerk

Geplaatst op door

“Kunnen we de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder hier vandaan ook zien?” vroeg Jetske na enige tijd. Ze keek op dat moment wel de goede kant op, want aan Jetskes’ oriëntatie ligt het niet. De hut was echter niet te zien. In 2018 stond hij nog duidelijk afgetekend tegen de achtergrond van de bekende windmotor en de boerderij (foto linksonder). Tegenwoordig gaat hij echter schuil achter de bomen (foto rechtsonder) …

de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezien vanaf de uitkijktoren 'Romsicht' in oktober 2018
Jetske kijkt vanaf de uitkijktoren 'Romsicht' in de richting van de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Na 7 jaar is de hut niet meer te zien door de intussen flink gegroeide komen.

We werpen nog even een blik omhoog naar de binnenkant van het dak van deze degelijk gebouwde uitkijktoren. En dan is het tijd om via beide houten trappen af te dalen en ons ‘rondje pontje’ te vervolgen …

het dak van de uitkijktoren gezien vanaf de tweede verdieping
we dalen af naar de eerste verdieping van de uitkijktoren
we dalen af naar de eerste verdieping van de uitkijktoren

Rond de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder leek weinig activiteit te zien, daarom besloten we door te rijden. In Oudega maakten we nog even een korte stop bij het ‘Albert Faber parkje’ om wat houtsnijwerk te fotograferen …

een uit een boom gesneden ooievaar in Oudega
een uit hout gesneden uil in Oudega
twee uit hout gesneden otters in Oudega

De laatste bezienswaardigheid was de in verval geraakte bijenkorf, die t.g.v. Leeuwarden-Fryslân 2018 in de zomer van 2018 tussen Oudega en Opeinde langs de weilanden werd geplaatst …

een grote bijenkorf in het weidelandschap, gemaakt t.g.v. Leeuwarden-Fryslân 2018
een grote bijenkorf in het weidelandschap, gemaakt t.g.v. Leeuwarden-Fryslân 2018

Terug over de Waddendijk

Geplaatst op door

Nadat Jetske het verzoek had gekregen om te stoppen met fotograferen bij het podium, besloten we terug te gaan richting auto. We hadden de bijzondere setting op de Peazemerlânnen aan de rand van het Wad bekeken en we ook de oude palenrij hadden we weer gezien. Het was goed zo …

Nadat we op de heenweg op de normale manier over de dijk waren geklommen, stelde ik voor om op de terugweg gebruik te maken van de trap. Technisch gesproken bevinden die trappen en de brug zich maar op beperkte hoogte boven de dijk. Voor hoogtevrees was ik dan ook niet bang …

Maar ik moet toegeven, dat ik die brug toch knap hoog begon te vinden, toen ik aan de voet van de trap stond. En even later van boven naar beneden kijkend – waar Jetske intussen ook aan de klim was begonnen – vond ik toch een knappe diepte. Maar het uitzicht over het operaterrein en de daarachter liggende Wadden, was dan wel weer heel mooi …

Ik moet ook gewoon niet te steil naar beneden kijken, dan is er niets aan de hand. Voor Jetske, die nog net wat meer last van hoogtevrees heeft, viel het niet echt mee. Zwaar bepakt en bezakt daalde ze stapje voor stapje af. Daar werd ze vanaf het terras aan de overkant van de straat met een applausje beloond …

Omdat het intussen ook tijd was om aan de inwendige mens te denken, lieten we ons een stuk appeltaart en een stuk oranjekoek op dat terras goed smaken. Hoewel het al tegen het eind van de middag liep, stelde ik Jetske voor om na de koffie nog even een kijkje te nemen bij de coupures in de oude zeedijk ten zuidoosten van Paesens. Hoewel ze niet meteen wist wat ze zich er bij voor moest stellen, moesten we dat maar doen, vond Jetske …

Maar voordat we naar die dijkcoupures gaan, morgen eerst nog wat foto’s die ik vanaf de brug over de dijk heb gemaakt.

Sans Gêne

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 8 –

We verlaten het strand en gaan het dorp in. Al snel rijst de Chapelle Notre-Dame d’Onival uit de 15e of 16e eeuw voor ons op. Gelukkig hoeven wij niet helemaal naar boven, wij volgen de weg die parallel aan de krijtrotsen ‘huiswaarts’ leidt …

Ault schijnt zijn oude aantrekkingskracht en glans als mondaine badplaats uit het begin van de 20e eeuw in de loop der jaren verloren te hebben aan plaatsen als Saint Valery sur Somme en LeCrotoy aan de monding van de Somme. Veel horeca, en dus terrassen en leven, was er niet meer te vinden. Veel van de gebouwen waar we langs liepen, konden wel een opknapbeurt en een kwastje verf gebruiken …

Toch is de oude rijkdom van het dorp op veel plaatsen nog goed voelbaar. Wat bijzonder is, is dat veel van de huizen een naam hebben. Elders in het dorp staan nog veel art deco huizen die de sfeer van weleer ademen. Een aantal van die juweeltjes uit het verleden komt later in deze serie aan bod. Intussen zijn we nu bijna ‘thuis’ aangekomen, tijd om even lekker de benen strekken …
– Wordt vervolgd –

Wonen aan het water

Geplaatst op door

De jeugd woont sinds begin april aan, of beter gezegd in het water. In verband met de overgang van Tijmen naar het voortgezet onderwijs werd het huis waar ze woonden aan de kleine kant. Daar deelden de jongens de slaapkamer van Tijmen als gezamenlijke speelkamer, omdat Pepijn zijn slaapkamer maar net genoeg ruimte had voor een bed. Precies op het juiste moment kwam deze watervilla op hun pad …

170811-1453x

Hier hebben ze alle vier hun eigen werk- of speelruimte en is er voor jongens allebei een eigen slaapkamer. Vanuit de ruime woonkamer hebben ze ruim zicht op het water en de hen omringende weilanden. Een betere plek hadden ze nauwelijks kunnen treffen …

170915-1241x

En dat is nog niet alles … Ze hebben ook nog de beschikking over een ruim dakterras dat een prachtig uitzicht biedt. Om te kunnen fotograferen heb je daar geen fotokuiertjes nodig, en voor de broodnodige beweging hoef je de deur ook niet eens uit, want voordat je op dat dakterras bent moeten er eerst twee trappen worden overwonnen. En voor mij zijn dat ook nog eens trappen om ‘U’ tegen te zeggen, want ze hebben allebei maar één trapleuning …

170401-1507x

Maar goed eenmaal boven heb je dan ook wat, want de hoogte is werkelijk duizelingwekkend … Maar door wat verder te kijken levert dat prachtige plaatjes op. Daarover morgen meer …

170811-1432x

De Zwartendijksterschans op

Geplaatst op door

“En zo ontdek ik een stukje Drenthe dat ik nog niet ken. Ziet er wel een stuk authentieker uit dan Bourtange,” schreef Boomkruiper vorige week in een reactie op het logje over de laatbloeiers op de Zwartendijksterschans. Kijk, dat zijn leuke dingen voor een blogger, want als Boomkruiper het niet kent, dan moeten er meer mensen zijn die onbekend zijn met de Zwartendijksterschans. En dus kan ik er best nog het een en ander van laten zien. Laten we beginnen met een bovenaanzicht van de schans zoals die op Google Maps te vinden is …

111024-1500x

De schans bestaat uit een aarden wal, die wordt omgeven door een gracht. Het geheel is in 1593 aangelegd in opdracht van Willem Lodewijk van Nassau om Fryslân te beschermen tegen de Spanjaarden. Er is gekozen voor een strategische plek aan de Zwartendijk, indertijd de enige verbinding door het veengebied tussen Drenthe en Fryslân. De huidige naam van de weg is de Schansweg tussen Een en Een-West…

111024-1503x

Volgt u mij, dan gaan we aan de westkant over de brug om het geheel eens wat nader te bekijken …

111024-1505x

Het eerste dat opvalt bij het betreden van de veste is een aantal schapen. De dieren zijn blijkbaar ingehuurd door Landschapsbeheer Drenthe, dat sinds 1988 verantwoordelijk is voor onderhoud en beheer van de schans …

111024-1506x

Via een paar trappen kunnen we de aarden wal van binnenuit beklimmen …

111024-1601x

Eenmaal boven lopen we in noordelijke richting. Onderweg naar het noordwestelijke uitbouwsel, een zogenaamd bastion, wenden we de blik nog even naar de brug …

111024-1510x

Eenmaal op de punt van het noordwestelijke bastion richten we blik diagonaal over de binnenplaats naar het zuidoosten …

111024-1511x

En hier kijken we vanaf het noordwestelijke bastion naar het uitbouwsel in de noordoosthoek …

111024-1516x

Onderweg naar de noordoosthoek van de schans ontdek ik dat mijn schaduw alweer sneller beneden is dan ik. Het is echter nog niet mijn bedoeling om af te dalen, morgen vervolgen we de rondgang over de Zwartendijksterschans …

111024-1518x

Op de Seedykstertoer

Geplaatst op door

Nog even een keer diep ademhalen en dan beginnen we aan de beklimming van de 24 meter hoge Seedykstertoer …

100825-1450x

Na een rustpauze halverwege de klim en een tijdlang bijkomen en uithijgen op een van de stoelen die op het uitkijkplatform staan, kan het grote genieten beginnen. Niet te dicht bij de rand komen, dan gaat het allemaal prima …

100825-1439x

Eerst werpen we eens een blik in zuidoostelijke richting over de uitgestrekte landerijen en de rij windturbines …

100825-1427x

Als we ons vervolgens iets meer naar het zuiden richten, dan zien we onder ons de Kleilânsmole weer staan …

100825-1425x

Aan de horizon zien we in het zuiden de skyline van Leeuwarden …

100825-1445x

In westelijke richting zien we hoe de zeedijk en de dijkweggetjes door het land kronkelen, terwijl zon en wolken een pas-de-deux lijken te dansen boven het polderland …

100825-1429x

Aan de noordkant van de toren hebben we een prachtig zicht op het buitendijkse land ‘het Noorderleech’, waar zich in het najaar van 2006 het drama afspeelde met de paarden die werden overvallen door het hoge water …

100825-1430x

Zoomen we wat verder in, dan zien we in noordwestelijke richting aan de andere kant van de Waddenzee de vuurtoren van Ameland trots omhoog reiken …

100825-1435x

Pal te noorden van ons zien we de veerboten in de haven van Nes op Ameland liggen …

100825-1439xx

Als we tot slot in noordoostelijke richting kijken, dan zien we het ‘Tempeltje van Ids’ op de dijk staan …

100825-1448x

Morgen nemen we nog even een kijkje bij het tempeltje, eerst is het tijd om voorzichtig af te dalen naar de veilige begane grond en vervolgens even lekker bij te komen op het terras aan de voet van de Seedykstertoer.