Tagarchief: bankje

Onder afbrokkelende krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 13 –

Toen ik eenmaal aan de voet van de krijtrotsen op dat dikke betonnen plateau stond, was het nog maar een kleine stap om nog iets verder af te dalen …

Onder toeziend oog van de beide vrouwen liep ik over de laatste smalle strook kiezelstrand, die bij hoog water restte, eerst eens een klein stukje in noordelijke richting. Daar werd de rotswand op dat moment mooi in het licht gezet door de zon …

Ter hoogte van de plek waar de wandbekleding met natuursteen stopte en de krijtrots weer op zichzelf was aangewezen, richtte ik de blik omhoog. Van wat ik daar te zien kreeg, schrok ik toch wel even. Daar was een flink stuk van de rotswand verdwenen. Aan de linkerkant leek een soort gemetselde pijp half te zijn verdwenen, een soort afvoer misschien …?

Wat het ook geweest was, ik stond daar ineens toch een stuk minder gemakkelijk dan voordat ik de blik omhoog had gericht. Ik liep terug naar het betonnen plateau, waarna ik een stukje in zuidelijke richting wandelde …

– wordt vervolgd –

Een mantel voor de krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 12 –

Na het bezoek aan Le Hourdel zijn we weer terug gereden naar Ault. Daar zijn we niet meteen teruggegaan naar het huis, dat ergens centraal aan de kustlijn staat. We zijn eerst doorgereden naar de zuidkant van het dorp. Daar is de kwetsbare krijtrots voorzien van een stoere mantel van natuursteen …

Via een mooie brede en lekker luie trap kan aan twee kanten worden afgedaald naar zeeniveau. Het spreekt voor zich, dat ik al snel aan de voet van één van de trappen op een zwaar betonnen plateau stond om het geheel beter te kunnen bekijken ….

Het leek me wel een mooie oplossing om een totale ineenstorting van het dorp op korte termijn te voorkomen. Een totale ineenstorting …, is dat niet wat overdreven …? Nee hoor, integendeel! Morgen zal ik laten zien dat dat zeker niet overdreven is …

– wordt vervolgd –

Grutsk op ús beammen

Geplaatst op door

Omabaard vroeg gisteren: “Wat stelt het bouwwerk rechts op de foto voor …?”
Eigenlijk vertelt het verhaal zichzelf d.m.v. twee Friestalige bordjes die er bij staan. Om het jullie op deze stralende junidag niet al te moeilijk te maken, heb ik er gemakshalve maar even een vertaling van gemaakt. Maar eerlijk is eerlijk, het origineel klinkt ook hier een stuk beter …

Trots

Bedacht en gemaakt door een
groepje inwoners van De Tike

Wij zijn erg blij met en
trots op onze bomen

Trots

Wakker worden
met de kop vol zweet en hars
uit een groene droom
van takken blad
en boom
en bij de koffie
nog steeds denken
dat het niet zo ging
echt niet zo was

Maar dan
in ‘t monster van blik en wielen
op naar ‘t werk
die leegte van de kale koppen
de schrik van weg die schaduw en
weg die stammen
houten tranen
gebroken bomen
gezaagd zonder afscheid

Maar deze grote jongen
van hout van hier
van u van mij
blijft bont en blijft bij ons
de reus die roept en schreeuwt het uit
geeft iedereen een kus
zo trots.

Andries de Jong / juni 2019
(Vertaling: Jan K. alias Afanja / juni 2020)

Het zal intussen duidelijk zijn … Er sneuvelt wel eens een boom die je lief is, b.v. door storm, ziekte of ouderdom. Een groepje inwoners van het dorp De Tike gaf een boom uit hun dorp een tweede leven. Dit kunstwerk, dit bouwwerk, dit project of hoe je het wilt noemen, staat aan het eind van het doodlopende weggetje Doktersheide (Google Maps) aan de westkant van de Leijen. De Tike ligt verscholen achter de bomen aan het eind van de vaart op de onderstaande foto. Ergens daarginds zal de boom hebben gestaan …

1 juno 2020 – terrasdag

Geplaatst op door

De dag die je wist dat zou komen … de terrassen mogen weer open …

Doe mij toch dit rustig gelegen bankje met uitzicht maar …

Nazit in ’t voorportaal

Geplaatst op door

Nadat we voor de tweede keer die dag onder de ‘hemelpoort’ door waren gelopen, nestelden we ons met een boterham op de bankjes in het voorportaal van de Ecokathedraal …

We hadden de lunch nog maar nauwelijks achter de knopen, toen we een jongeman op een mountainbike de Ecokathedraal in zagen fietsen. “Wat zou die hier nou komen doen?” vroeg een van de dames. Ik had geen idee, maar omdat hij volgens mij geen kant op kon, besloten de dames nog maar eens met hun camera’s een gunstige positie in te nemen om hem tijdens zijn passage terug op de kiek te zetten …

Jetske en Anna
Jetske

Ik had eerst wel even genoeg gelopen en gestaan. Vanaf het bankje heb ik wat foto’s gemaakt van de ‘Porta Celi’, de iglo en een groepje mooi in het zonnetje staande bomen. Uiteindelijk bleek mijn fotografische oogst op dat moment groter dan die van Anna en Jetske, want de mountainbiker liet zich niet meer zien …

de ‘porta celi’
de betonnen iglo
close-up van de iglo
lichtspel
herfstblad

Voordat we de Ecokathedraal verlieten maakte Anna nog even een foto van Jetskes’ berenklauw …

Morgen doe ik een poging om op verzoek wat achtergrondinformatie over de Ecokathedraal te presenteren.

Rond de rustplaats

Geplaatst op door

We laten het slootje en de verzwakte kademuur achter ons en gaan verder de Ecokathedraal in. Al snel passeren we de grote tegelmuur met zijn vaak zo mooie schaduwwerking als het zonlicht er overheen strijkt …

Een klein stukje verderop komen we langs een groepje trottoirbanden. Die liggen c.q. staan daar volgens mijn fotoarchief ook al sinds februari 2003 onaangeroerd. De kans is echter groot dat ze er al veel langer staan …

En dan komt mijn favoriete plekje in zicht. Bij twee massieve torens heeft Louis le Roy ooit een mooi betonnen ‘bankje’ gecreëerd. Ik heb me laten vertellen, dat hij daar zelf ook graag eens even ging zitten. En dat kan ik me goed voorstellen, want het is een fijn plekje om even te zitten. Je kijkt er uit over het aan de Ecokathedraal grenzende weiland. En wanneer je daar zit, ligt er vlak voor je voeten een stuk van een oude grafsteen met het opschrift ‘RUSTPLAATS’. Dat neem ik ter plekke dan ook altijd graag even letterlijk. Het spreekt voor zich dat Jetske en Anna daar toch ook wel even een plaatje van wilden schieten …

rond de rustplaats – 1
rond de rustplaats – 2
rond de rustplaats – 3
rond de rustplaats – 4
rond de rustplaats – 5
rond de rustplaats – 6
rond de rustplaats – 7
rond de rustplaats – 8

Zodra mijn vermoeide benen weer wat krachten hebben verzameld, volg ik Jetske die op haar beurt probeert te ontdekken waar Anna is gebleven. We lopen tussen de twee massieve torens door om op weg te gaan naar de rimboe in het achterste deel van de Ecokathedraal …

– wordt vervolgd –