Nazomer in de Ecokathedraal (2)

Na een korte pauze op ‘de Tempelberg‘ zette ik mijn tocht door de Ecokathedraal voort. Om te beginnen ben ik via de trap tussen de twee muren afgedaald naar een niveautje lager …


Dat ik daar meteen weer op een andere tempel stuitte, is bijna onontkoombaar in de Ecokathedraal. Terug op de begane bosbodem ben ik nog even doorgelopen naar het atelier van Louis le Roy. Daarmee had ik mijn grens weer bereikt voor die dag, tijd om terug te gaan. Op weg terug naar de uitgang heb ik nog even een paar foto’s gemaakt van de uitgebloeide kaardenbol en de pas verschenen rozerode zaaddoosjes van de kardinaalsmuts …

In tegenstelling tot op de heenweg ben ik nu weer gewoon onder de machtige ‘Porta Celi’ door gelopen. Voordat ik daar aan toe was, zag ik het zithoekje al lonkend aan de andere kant van de poort staan. Ik heb deze korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal afgesloten op het bruine bankje van de zithoek in het voorportaal. Dat zithoekje heeft zijn beste tijd overigens gehad, dakpannen leken als kussens over het gebroken latje te zijn gelegd …

Close met een hagedis

Naar mate ik minder fotokuiertjes kan maken, maak ik ook minder actuele foto’s. Daarom vandaag weer een paar foto’s uit het archief. Ze dateren van eind augustus 2013, een droge maand met gematigde temperaturen. Ook toen speelde vermoeidheid me op warme dagen al parten, maar ik kon nog wel naar de dobbe in het Weinterper Skar lopen (Google Maps)

Dat was toen ook al een flinke inspanning, maar ik werd er die dag weer vorstelijk voor beloond. Ik zat nog niet eens zo lang op mijn favoriete bankje, toen er een levendbarende hagedis bij me kwam zitten. Hij gaf me alle tijd om een uitgebreide serie macro’s te kunnen maken. Het was overigens niet voor het eerst dat ik dat geluk had in het Weinterper Sjar. Een volgende keer het vervolg van deze fotokuier …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

Firtuele koelte út Fryslân (3)

Gistermiddag verscheen ook hier de eerste dertiger op de thermometer, daarom vandaag warm aanbevolen …


Een cool bankje op de oever van de Drait in Drachten, 2 maart 2005

Nieuwe bordjes bij ‘Grutsk’

In mijn enthousiasme om de foto’s van de bruine kiekendieven bij de Jan Durkspolder te delen, ben ik vorige week helemaal vergeten te vertellen van een kleine passage tussen beide vogelkijkhutten door. Terug bij de auto heb ik bij de Leijen namelijk nog even een paar foto’s gemaakt van het kunstwerk ‘Grutsk’, de nieuwe picknicktafel en vooral de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn …

Er sneuvelt wel eens een boom die je lief is, b.v. door storm, ziekte of ouderdom. Een groepje inwoners van het dorp De Tike gaf een boom uit hun dorp een tweede leven. Dit kunstwerk, dit bouwwerk, dit project of hoe je het wilt noemen, staat aan het eind van het doodlopende weggetje Doktersheide (Google Maps) langs het fietspad richting Eastermar aan de westkant van de Leijen …

Trots

Bedacht en gemaakt door een
groepje inwoners van De Tike

Wij zijn erg blij met en
trots op onze bomen

Trots

Wakker worden
met de kop vol zweet en hars
uit een groene droom
van takken blad
en boom
en bij de koffie
nog steeds denken
dat het niet zo ging
echt niet zo was

Maar dan
in ‘t monster van blik en wielen
op naar ‘t werk
die leegte van de kale koppen
de schrik van weg die schaduw en
weg die stammen
houten tranen
gebroken bomen
gezaagd zonder afscheid

Maar deze grote jongen
van hout van hier
van u van mij
blijft bont en blijft bij ons
de reus die roept en schreeuwt het uit
geeft iedereen een kus
zo trots.

Andries de Jong / juni 2019
(Vertaling: Jan K. alias Afanja / juni 2020)

Het kunstwerk zelf had ik twee jaar geleden al eens gefotografeerd, maar het was me nu even te doen om de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn. Het zijn prachtige bordjes, die een stuk beter in het hele plaatjes passen dan de oude bordjes. Maar ik heb wel zo mijn twijfels over de weerbestendigheid ervan …

Terug bij ’t bankje

We besloten nog even door te lopen naar het ‘Afanja-bankje’. Bij de splitsing van de paden bleef ik even op de uitkijk staan, zodat Jetske het bloed weer even kon laten kruipen waar het eigenlijk niet kan gaan …

Ook het blauwgrasland in het Weinterper Skar was flink nat. De slenk had het er maar druk mee om alle overtollige nattigheid af te voeren. Precies zoals het met de herinrichting in 2015 was bedacht. Vóór die herinrichting was het een mooi, gevarieerd insectenrijk gebied, waar ik wekelijks te vinden was. Voor mij heeft het gebied als gevolg van de herinrichting zijn glans helaas verloren …

Tegenwoordig kom ik er nog slechts een paar maal per jaar. En dan zit ik toch graag even op ‘mijn bankje’. Ik blijf zeggen dat het 20 meter noordelijker bij de splitsing van de paden mooier en beter had gestaan. Maar goed, op momenten zoals vorige week vrijdag ben ik al blij, dàt er tegenwoordig überhaupt een bankje staat …

Het pad was in de natte periode overigens mooi kapot gejakkerd. Dat kan maar door een klein aantal mensen gedaan zijn, omdat er maar enkele mensen zijn die de slagboom open kunnen doen. Dus ik zou zeggen: er achteraan SBB! Want dit is nog wel wat anders dan even voorzichtig een paar stappen naast het pad zetten. Het lijkt verdorie wel een loopgraaf …

Makkelijker dan gedacht liepen we enige tijd later terug naar de parkeerplaats. Ik kon het hele stuk met losse handjes lopen. Maar het was fijn dat Jetske me daarna weer veilig thuis afzette … 🙂

Bij de Kleastertsjerke (3)

Zoals ik aan het begin van deze serie al vertelde, maken we deze week ‘in rûnstje om de tsjerke’, oftewel een rondje om de kerk. Van de ingang in de westgevel lopen we kloksgewijs naar de noordelijke gevel van de Kleastertsjerke …

Voordat we de muur goed in beeld kunnen nemen, passeren we een aantal bijzonder vormgegeven grafmonumenten, waarvan ik vind dat ze het goed doen in deze omgeving. Eenvoudig, sober en doeltreffend, zonder nodeloze opsmuk, net als het kerkje …

In de noordwesthoek van het kerkhof staat het groene bankje dat ik hier vorige week ook al even liet zien. Als het van zichzelf niet zo’n pronkstuk zou zijn, was ik er zeker even op gaan zitten. Vanaf dat bankje heb je namelijk mooi zicht op de noordelijke gevel van de kerk. De kerk is gebouwd op een fundament van keistenen en de kerk is 14,25 m. lang en 7,5 m. breed. De muren zijn een halve meter dik en zoals de meeste Friese kerken is de stand west-oost …

Het eerste wat opvalt aan de noordzijde, zijn de spitsbogen: vier gesloten en drie met een venster. Ook zit er in deze muur een dichtgemetselde deur, het zgn. ‘noormannenpoortje’. In de middeleeuwen was deze donkere ingang bedoeld voor de (zondige) vrouwen …

In de zuidgevel, de lichtkant, is ook zo’n dichtgemetselde ingang te zien, die was bedoeld voor de mannen. Aan deze tweedeling kwam met de verbouwing in 1620 een eind. De ingangen voor mannen en vrouwen maakten plaats voor één ingang in de westelijke gevel …

Een blik door één van de ramen aan de noordzijde op een klein deel van het interieur, de preekstoel uit de eerste helft van de zeventiende eeuw. De kanselbijbel dateert uit 1643 …

Intussen zijn we al mooi op weg naar de oostelijke gevel …

Een fraai gestoffeerd bankje

Gisteren liet ik hier een paal zien met daarop een mooie moscultuur. Een dag eerder had ik elders al een bankje met een bijzondere stoffering gezien …

Die dag maakte ik weer eens een fotokuiertje op een minder alledaags plekje. De komende dagen zal ik nog wel wat foto’s van dit plekje tonen …

Gelukkig stond dit bankje aan het begin van de uitgestippelde route, zodat ik het op dat moment alleen als foto-object hoefde te benutten …