Op diverse stukken ondergelopen land ten westen van Drachten was woensdag sprake van ‘winterwille’. Vrij vertaald is dat iets van wintergenoegen of wintervermaak, maar dat allitereert niet lekker met Wolwarren (Google Maps). En dat is waar ik woensdagochtend de eerste schaatsers zag. Daar ben ik op dat moment echter quasinonchalant aan voorbij gereden. Eerst wilde ik even naar mijn favoriete schaatsplekje van weleer, net voorbij de Hooidammen een kleine twee kilometer verder naar het westen. Die foto’s waren hier donderdag al te zien …
Nadat ik daar mijn hart had opgehaald aan het eerste gekras van pas geslepen schaatsen op hard ijs en er wat foto’s had gemaakt, besloot ik een halfuurtje later terug te rijden naar de Wolwarren. Daar heb ik de auto weer even in de berm gezet om vervolgens schaatsers in een andere setting en met ander licht te fotograferen …
Ook hier werd geschaatst op ondergelopen land waar nog geen halve meter water onder het ijs staat. Op de achtergrond vaart weliswaar een groot vrachtschip met een flinke diepgang, maar dat vaart gescheiden van deze mooie ijsvloer zeker 150 meter verderop door de Wijde Ee …
De ijsvlakte rond de grote vogelkijkhut lag er stil en verlaten bij. Normaal gesproken wordt hier door de IJsclub Lyts Begjin een baan uitgezet en worden er kluunbruggen gebouwd waar schaatsers de sloten en de weg tussen beide ijsvlakten veilig kunnen oversteken. De fundamenten van één van de kluunbruggen kun je op de meest rechtse foto hieronder zien …
Daar moest bij gebrek aan tapijt op de weg op alternatieve manier gekluund worden. Terwijl Jetske en ik het groepje van beide kanten in beeld namen, zakte een schone blondine die de beschermhoezen van haar schaatsen niet bij zich had, vlak voor me door de knieën.
Ze besloot eerst nog een stukje door de berm te lopen, daarna maakte ze de oversteek op een wel heel bijzondere manier. Alsof ze nooit anders had gedaan, kloste ze zo met het metaal van haar schaatsen over het ruwe asfalt.
Afanja's Weblog 